Գոայում Հնդկաստանի 55-րդ միջազգային կինոփառատոնի «Համաշխարհային կինո» բաժնում կայացել է ռեժիսորներ Նարինե Մկրտչյանի և Արսեն Ազատյանի «Սպասում ենք Դոն Կիխոտին» գեղարվեստական ​​վավերագրական ֆիլմի համաշխարհային պրեմիերան։ Այս փիլիսոփայական ակնարկն անդրադառնում է հայաստանյան հետպատերազմյան իրականությանը` միախառնելով իրականն ու երևակայականը խորը ներհոսող պատմվածքում:

Մինչ ցուցադրությունը, կինոգործիչները փառատոնի գեղարվեստական ​​ղեկավար Պանկաջ Սաքսենայի կողմից պարգևատրվեցին «Պատվավոր մրցանակով»: «Համաշխարհային կինո» բաժնին մասնակցելը նշանակալի ճանաչում է, քանի որ այն ներկայացնում է ականավոր միջազգային ֆիլմեր, որոնք անցնում են ստեղծագործական սահմանները և առաջարկում մշակութային նոր հեռանկարներ: Այս հեղինակավոր բաժինը ընդգծում է մրցանակակիր և քննադատների կողմից արժանացած աշխատանքները՝ սահմանելով գեղարվեստական ​​և տեխնիկական նորարարությունների չափանիշները: Այն նշում է առանձնահատուկ պատմվածքը, որը կամրջում է լեզվական և մշակութային բաժանումները կինոյի համընդհանուր լեզվի միջոցով:

Ավելի քան երեսուն տարի Նարինե Մկրտչյանի և Արսեն Ազատյանի ֆիլմերը ցուցադրվել են հեղինակավոր կինոփառատոներում, այդ թվում՝ Բեռլինում, Լոկառնոյում, Ռոտերդամում, Բուսանում, Կահիրեում, Գոայում, Սիդնեյում, Էդինբուրգում, Լուիսվիլում և Ուրուգվայում և այլն։

Գոայի միջազգային կինոփառատոնը, որը հավատարմագրված է Կինոարտադրողների ասոցիացիաների միջազգային ֆեդերացիայի (FIAPF) կողմից, համարվում է աշխարհի առաջատար կինոփառատոններից մեկը։

Զուգահեռաբար, նույն փառատոնի «Վերականգնված դասականներ» բաժնում ընդգրկվեց Մկրտչյանի և Ազատյանի «BOBO» վավերագրական ֆիլմը՝ հարգանքի տուրք Սերգեյ Փարաջանովի հիշատակին։ Այս աշխատանքի համար կինոգործիչներին կրկին շնորհվել է «Պատվավոր մրցանակ»։

«Վերականգնված դասականներ» բաժինը ընդգծում է կինոժառանգության պահպանման կարևորությունը՝ ապահովելով անցյալի գլուխգործոցները հասանելի մնալ ապագա սերունդների համար: Այս ֆիլմերը ոչ միայն պատմական և գեղարվեստական ​​գանձեր են, այլև ծառայում են որպես մշակութային դեսպաններ՝ ցուցադրելով ազգային ավանդույթները, արժեքները և գեղագիտությունը:

Միաժամանակ, «BOBO»-ն նկարահանվել է նաև Կահիրեի 45-րդ միջազգային կինոփառատոնի «Կահիրեի դասականներ» բաժնում։

Ստեղծվելուց երեսուներեք տարի անց այս վերականգնված կինոգոհարը շարունակում է նշվել Ա կարգի երկու միջազգային կինոփառատոներում՝ հաստատելով դրա մնայուն նշանակությունը՝ որպես ներդրում համաշխարհային կինոյի ժառանգության մեջ: