Նվիրվում է աշխարհահռչակ կինոռեժիսոր Սերգեյ Փարաջանովի պայծառ հիշատակին։

Մի մարդու, ում հասցեին ասում էին, թե՛ հանճար, թե՛ հոմոսեքսուալիստ, թե՛ միմոս, թե՛ վաճառական, թե՛ Սուրբ։ Այս ֆիլմը պարզ ու տրամաբանական շարադրանքից հեռու է եւ ընդհանրապես դուրս մեր պատկերացրած որեւէ կինոժանրից։ Սա հոգեվերլուծություն է մեծ վարպեստի այնկողմային էության՝ այլ չափումների որոնում, որոնց մասին միշտ չէ, որ մենք համարձակություն ենք ունենում նույնիսկ մտածելու։

«Բոբոն» առանձնահատուկ է նաեւ նրանով, որ օգտագործվում է մեծ վարպետի վերջին «Խոստովանանք» անավարտ ֆիլմի ամբողջ նյութը, որի պատկերին էլ հնչում է Ս. Փարաջանովի խոստովանությունը, թե ինչու փակեց, անավարտ թողեց եւ, թե ինչ պատճառով չշարունակեց ֆիլմը։

«Դժոխք եւ Դրախտ,- ահա մեզ հուզող խնդիրը «Բոբո» ֆիլմում»։

Նարինե Մկրտչյան, Արսեն Ազատյան

Bobo is lovingly shot and relentless in its solidarity with the visionary Armenian filmmaker

as he struggles to complete what would have been his swan song with a powerful, piercing cry.

The death of Paradjanov is an irrecoverable loss to the cinema, but this document at least brings us a final, vivid picture, lest we should even think of forgetting.

Don Ranvaud